Ήρθανε νήματα χτες.
Ή μάλλον τα Νήματα γιορτη σε 4 εποχές μας οδήγησαν στη Δημοτική βιβλιοθήκη.
Και εκεί ήταν η Sofia Kalmanidou ,
ήταν η παραμυθού δηλαδή και μας περίμενε,
και ο χρυσαετός περίμενε μαζί της, να μας ανεβάσει στα φτερά του
και να μας ταξιδέψει μ’ αυτά εκεί
πού μόνοι μας δεν θα πηγαίναμε ποτέ,
στη χώρα του “μαζί”.
Κι ήταν μαζί ο Μάρκος Βαλαβάνης με το τραγούδι του ξανά, αλλιωτικο αυτό το τραγούδι,
ένα “Τρέξε μαζί μου” έλεγε στους στίχους της Σοφίας.
Ήταν γιατί χτες τρέξαμε όλοι μαζί,
έναν αλλιωτικο Μαραθώνιο,
αφού κοντά μας ήταν
ο Αχιλλέας Τσακιλτζιδης και ο Γιάννης Μητρούλης, ο Γιάννης και ο Αχιλλέας, 11 χρόνια τρέχουνε μαζί και χτες ήρθαν να δεθούν μαζί μας,
στην κόκκινη κλωστή της Σοφίας,
στο πεντάγραμμο του Μάρκου,
στην ανοιχτή αγκαλιά τόσων υπέροχων μικρών και μεγάλων.
Αλήθεια η αγκαλιά δε σταμάτησε να μεγαλώνει,
αφού ήταν κοντά ξανά
η Αγάπη Τερζοπούλου και η συντροφιά της.
Και σταθερά, φίλοι και εθελοντριες φοιτήτριες του Τμήματος Εργοθεραπείας.
Και ασφαλώς ο Φάνης Τοψαχαλιδης πίσω από την κάμερα, η οπισθοφυλακή μας.
Όλα ήταν σπουδαία και πολύτιμα που συνέβησαν.
Και ίσως το πιο πολύτιμο, ήταν που ο Αχιλλέας έφερε μαζί του 23 μετάλλια, από τους αγώνες που έλαβε μέρος με τον Γιάννη, όσο τρέχανε μαζί,
23 μετάλλια, όσο χρονών έγινε ο Γιάννης την προηγούμενη εβδομάδα,
και τα χάρισε, ένα σε κάθε παιδί,
κι ήρθαν αυτά τα μετάλλια στα χέρια των παιδιών
πού, κι ας μην έτρεξαν, ο Αχιλλέας το έκανε σα να έτρεξαν,
και αυτός ήταν ο τρόπος του Αχιλλέα να γιορτάσει τον Γιάννη και να γιορτάσουμε το “μαζί”
Η συγκίνηση έτρεχε,
μπορούσε να κάνει κι αλλιώς; 
Χθες ήταν άνοιξη, αναμφισβήτητα!
