Η γενιά μου δηλαδή η σημερινή γενιά έχει οικειοποιηθεί πολύ με τις έννοιες δημοσιονομική πολιτική, χρέος μνημόνια, Grexit, Ευρώ ή δραχμή. Ειδικά για το τελευταίο ακούστηκαν έντονα πολλές συζητήσεις από ειδικούς και μη περίπου το 2017 ξανά.
Ας ρίξουμε μια γενική σύγχρονη ματιά ως απλοί πολίτες όχι ως εμπειρογνώμονες σε δύο αντικρουόμενες απόψεις χωρίς να εγκλωβιστούμε στις συνθήκες του παρελθόντος.
Γράφει η Βιολέτα Καραμπίνη. Οικονομολόγος – Αναλυτής δεδομένων
Πίσω στο μακρινό 2002 τέθηκαν σε κυκλοφορία τα τραπεζογραμμάτια και κέρματα του Ευρώ στην Ελλάδα και όμως χρόνια μετά η εμμονή με την παλαιά δραχμή δεν έχει εξαλειφθεί για να κατανοήσουμε πιο σωστά το νέο νόμισμα. Η γενική τοποθέτηση που ακούμε «Με τη δραχμούλα περνούσαμε καλύτερα» Ναι, δεν αντιλέγω αλλά η αγοραστική δύναμη και ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει σε σχέση με μία εικοσαετία πριν.
Ίσως να μη θέλουμε να ξαναζήσουμε αυτή την αβεβαιότητα.
Οι περισσότεροι βλέπουν τη δραχμή ως μέσο σωτηρίας δηλαδή αν πάμε στη δραχμή θα υποτιμηθεί το νόμισμα μου άρα θα αυξηθούν οι εξαγωγές μου και άρα θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί;
Ναι, και πάλι δε αντιλέγω αλλά δε θα είναι ούτε τόσο απλό αυτό το εγχείρημα αλλά δε θα είναι και το μόνο αποτέλεσμα αυτής της επιστροφής καθώς μια σειρά από ντόμινο καταστροφές θα επέλθουν.
Αρχικά, με το που ανακοινωθεί η αντικατάσταση με τη δραχμή θα κλείσουν οι τράπεζες και θα δεσμευτούν οι καταθέσεις προκειμένου να μετατραπούν στο νέο νόμισμα.
Συνέπεια, ο πανικός των καταθετών που ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αν αναλογιστούμε το πρόσφατο κλείσιμο το καλοκαίρι του 2015 με τα capital controls.
Ίσως να μη θέλουμε να ξαναζήσουμε αυτή την αβεβαιότητα. Συνεχίζοντας, δημόσια διοίκηση, επιχειρήσεις, νόμοι, κανόνες, αποφάσεις θα πρέπει να προσαρμόσουν τα πρότυπα τους και τα πληροφοριακά του συστήματα. Συνέπεια, χρονοβόρα διαδικασία που στην Ελλάδα όλοι ξέρουμε πόσο διαρκούν αυτά για να γίνουν! Οι σχέσεις με την ΕΕ θα κλονιστούν ενώ το χρέος θα διογκωθεί λόγω της υποτίμησης.
Η χώρα μας δεν ήταν έτοιμη να δεχθεί το Ευρώ.
Σε επίπεδο πολίτη τα εγχώρια προϊόντα θα έχουν υψηλές τιμές αλλά θα τεθεί και το ερώτημα πως θα συναλλασσόμαστε στο διάστημα μετάβασης μέχρι να αλλάξουν όλα τα νομίσματα μας;
Μήπως υπάρξει μαύρη αγορά; Δηλαδή μία ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών με το ένστικτο για τις αξίες τους; Είναι αυτό μια οργανωμένη σύγχρονη οικονομία; Όχι βέβαια. Αυτό και άλλα πολλά πρέπει να εξετάζονται όταν γίνονται οικονομικά πισωγυρίσματα.
Όμως αυτές οι νοσταλγίες περί δραχμής προέκυψαν λόγω των αστοχιών του Ευρώ και της κακής διαχείρισης του που έκαναν τη χώρα μας να ταυτίζεται σαν ένα φτωχό δανειζόμενο. Ο ασκός του Αιόλου με τις αστοχίες έχει ξεκινήσει από την είσοδο του στη χώρα. Αρκετοί ειδικοί αναφέρουν πως τη δεδομένη εκείνη χρονική περίοδο η χώρα μας δεν ήταν έτοιμη να δεχθεί το Ευρώ.
Οι παλιοί θυμούνται πως για να εντασσόταν η χώρα μας στην Ευρωζώνη έπρεπε να διορθώσει το ελλειμματικό της ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και να υποτιμήσει το τότε εθνικό της νόμισμα.
Όμως και πάλι η μικρή και μέτρια νοοτροπία μας δε προέβλεψε το σωστό μακροοικονομικό ορίζοντα και η υποτίμηση δε ήταν όση έπρεπε να είναι ώστε η Ελλάδα να είναι ένα από τα κράτη-μέλη με υψηλή ανταγωνιστικότητα καθώς η Ευρωζώνη ευνοεί την ανταγωνιστικότητα των χωρών που είναι υψηλή κατά την είσοδο τους ώστε να τη διατηρήσουν στα μεγάλα επίπεδα.
Η ευκαιρία επομένως χάθηκε. Αυτός ήταν ίσως και ο πιο σημαντικός λόγος που ακόμα και σήμερα κάνει πολλούς να είναι δυσαρεστημένοι. Όμως, γιατί πολλοί θέλουν το Ευρώ;
Όμως, γιατί πολλοί θέλουν το Ευρώ;
Όπως έθεσα παραπάνω οι αλλαγές θα να χρονοβόρες και δεν μπορούμε να περιμένουμε. Τώρα υπάρχει εξωστρέφεια, κοινές πολιτικές, δεν υπάρχει η διεθνής απομόνωση της δραχμής και ο υπερπληθωρισμός της, η δυνατότητα εύκολης σύγκρισης των τιμών για το εμπόριο, η πιο εύκολη προσφυγή σε μηχανισμούς στήριξης σε περιόδους κρίσης και πολλά άλλα ακόμα που εξαρτώνται από την οπτική γωνία των υποστηρικτών του.
Βέβαια, ενώ ταυτόχρονα έχουμε Ευρώ ζούμε μια φτωχοποίηση και μια εξαθλίωση ασύμβατη με το πνεύμα της Ευρωζώνης!
Σημασία πια δεν έχει ποιος ευθύνεται για τις αστοχίες και τη λανθασμένη αντίληψη που έχουν μερικοί για το Ευρώ , το θέμα είναι τι γίνεται τώρα-πως επωφελούμαστε μακριά από την μετριοπάθεια του πισωγυρίσματος στη δραχμή.
Μπορεί τότε η χώρα μας να μη ήταν έτοιμη να δεχτεί το νέο νόμισμα τώρα όμως μπορεί να το διαχειριστεί και εκμεταλλευτεί σωστά και να αφήσει τη δραχμή στην συναισθηματική μόνο αξία που έχουν τα κέρματα της πια.
Είναι προτιμότερο να ακούμε τους ειδικούς και τους επιστήμονες σε τέτοια θέματα βιώσιμης διατήρησης και ανάπτυξης της οικονομίας μας παρά να αρκούμαστε στις συζητήσεις του καφενείου που υποστηρίζουν είτε το Ευρώ είτε τη δραχμή είτε μια ταυτόχρονη συνύπαρξη και των δυο που θα γινόταν ή πριν 20 χρόνια ή και τώρα.
Το άρθρο συμμετέχει στο διαγωνισμό αρθρογραφίας που διοργανώνει το NewAge Ideas με το Next Generation
