Το να μεγαλώνεις είναι δώρο ζωής… της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

(γήρανση)

Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται το χρόνο που περνά, όταν φτάσουν στην ηλικιακή περίοδο από τα 40 μέχρι τα 50.

Μόλις ένας άνθρωπος διαβεί το κατώφλι των 40 ετών, είναι σύνηθες να κατακλυστεί από ένα υπαρξιακό άγχος το οποίο περιλαμβάνει τη μελαγχολία για το χρόνο που περνάει, όπως και τη μεγαλύτερη συνειδητοποίηση πως η ζωή αυτή κάποια στιγμή θα τελειώσει.

Το κατώφλι των 40 ετών ίσως είναι η πρώτη δεκαετία στην οποία αρχίζουν να παρατηρούνται τα πρώτα δείγματα γήρανσης του οργανισμού.

Μερικά από αυτά περιλαμβάνουν τη μείωση της σωματικής αντοχής, την όχι και τόσο εύκολη και γρήγορη αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών των τροφών από τον οργανισμό, τη μείωση της καρδιαγγειακής λειτουργίας.

Αναμφίβολα, η δεκαετία των 40 ετών βιώνεται δυσκολότερα από τις γυναίκες,

καθώς οι ίδιες βιώνουν το πέρασμα του χρόνου στην εξωτερική εμφάνιση και τη μείωση των οιστρογόνων, οι οποίες ακόμα πιο δύσκολη τη μηνιαία αποβολή του αίματος. Σταδιακά, αρχίζει η αντίστροφή μέτρηση για τον τερματισμό της περιόδου, την εμμηνόπαυση, η οποία σημάνει και το τέλος της αναπαραγωγικής ικανότητας της γυναίκας. Ηλικιακά, ο άνθρωπος θεωρείται ότι ανήκει στην τρίτη ηλικία όταν περάσει τα 65 έτη.

Η γήρανση δεν είναι τιμωρία ή κάτι κακό. Η γήρανση στην ουσία περιγράφει το σύνολο των φθορών που εμφανίζει ένας ζωντανός οργανισμός όλα αυτά τα χρόνια που ζει και αρχίζουν πια να γίνονται εμφανώς πιο διακριτά στον άνθρωπο. Δείγματα της γήρανσης αποτελούν τα άσπρα μαλλιά, οι ρυτίδες και το ζάρωμα του δέρματος, η μικρότερη σωματική αντοχή, η συχνότερη εμφάνιση σωματικών παθήσεων. Σε πνευματικό επίπεδο, η γήρανση μπορεί να εμφανιστεί με την απώλεια της μνήμης, τη δυσκολία συγκέντρωσης, τη δυσκολία υπολογισμών.

Σε αντίθεση με την κυρίαρχη κοινωνική πεποίθηση η οποία θεωρεί πως ο άνθρωπος πρέπει να εμφανίζεται πάντοτε όμορφος και νέος, το γήρας είναι το άνοιγμα μίας διαφορετικής θεώρησης της ζωής. Είναι η συγκέντρωση των εμπειριών, το θησαύρισμα της γνώσης που πλέον εξαργυρώνεται σε σοφία και εγκράτεια, η συνειδητοποίηση της φθαρτής μας υπόστασης.

Όλοι μας έχουμε αντιληφθεί την αξία της τρίτης ηλικίας από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Και αν η νεότητα είναι η ομορφιά του προσώπου και του σώματος, το γήρας είναι η εμπειρία και το γέμισμα της εμπειρίας στα βιώματα ενός ανθρώπου.

Το γήρας έχει μεγάλη αξία για την ηθικοποίηση του ανθρώπου και επιτρέπεται για την ηθική του ολοκλήρωση.

Και το πέρασμα του χρόνου, τα μαλλιά που γίνονται γκρίζα και η σωματική δύναμη που λιγοστεύει, και οι ασθένειες και ο θάνατος για τη ηθική τελειοποίηση του ανθρώπου επιτρέπονται. Είναι οι τρεις εκείνες περιπτώσεις στις οποίες ο άνθρωπος παύει να είναι αλαζόνας και να ξοδεύεται σε υλικές απολαύσεις, όπως κάνει στη μεγάλη του νεότητα. Τότε διαπιστώνει πως και η ομορφιά, η δόξα, το χρήμα και οτιδήποτε άλλο είναι υλικό και πρόσκαιρο, για αυτά τα λίγα χρόνια που ζούμε επάνω στη γη. Και έτσι, στρέφεται στις ανώτερες αξίες που δεν παλιώνουν ποτέ, αρχίζει να σκέφτεται τη σωτηρία της ψυχής του..

Η αξία των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας για τη κοινωνία είναι μεγάλη, για αυτό και είναι υποχρέωση του Κράτους να τους παρέχει όλα τα απαραίτητα μέσα τα οποία θα τους επιτρέψουν να ζουν και να δραστηριοποιούνται αξιοπρεπώς.

Το άρθρο συμμετείχε στο διαγωνισμό αρθρογραφίας  που διοργάνωσαν το NewAge Ideas με το Next Generation

Πηγή: enimerosou.gr