Λίγα λόγια για την παραίτηση του Πάτερ Ανδρέα Κονάνου.., γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ο Πάτερ Ανδρέας Κονάνος υπήρξε ένας ιδιαίτερα αγαπητός ιερέας ο οποίος με έναν μοναδικό τρόπο και ενσυναίσθηση, μετέδωσε σε πολλούς ανθρώπους την αξία της αληθινής Χριστιανικής αγάπης. Ιδιαίτερα αγαπητός σε μεγάλη μερίδα του κόσμου, η αιτία που πολλοί άνθρωποι στράφηκαν στο Θεό και την Εκκλησία, ο πάτερ Ανδρέας Κονάνος υπήρξε μία λαοφιλής υπήρξε μία από τις πιο συμπαθείς μορφές της Εκκλησίας των τελευταίων ετών, ειδικά για τους νέους ανθρώπους.

Άνθρωπος με αλληλεγγύη και πραότητα, μεστός παρηγορητικών, ανθρώπινων και αγαπητικών λόγων που ενέπνευσαν και ξύπνησαν από το αδιέξοδο της απελπισίας πολλούς ανθρώπους, συγκέντρωσε την αγάπη του κόσμου. Μέχρι να δηλώσει ο ίδιος την παραίτησή του από την Εκκλησία και να γίνει σκέτος ‘’Ανδρέας Κονάνος’’.

Η παραίτησή του Ανδρέα Κονάνου, γέννησε πολλά και διαφορετικά συναισθήματα, αρνητικές και θετικές αντιδράσεις. Άλλοι μίλησαν για μία διαφορετική επιλογή ζωής, άλλο κατέκριναν την απόφαση αυτή και μίλησαν ακόμα και ‘’πειρασμό από το διάβολο’’. Άλλοι μίλησαν για την απαλλαγή από την κουραστική υποκρισία της Εκκλησίας που θέλει να ευνουχίζει κάθε προοδευτική άποψη και να περιθωριοποιεί όποιον έρθει πιο κοντά στον κόσμο με ένα διαφορετικό τρόπο, με μία προσέγγιση ανοχής και αγάπης.

Μία επιλογή που πίκρανε πολλούς ακόλουθούς του – και εμένα, δεν το κρύβω – γεννώντας αμφισβητήσεις, παράπονα και εύλογα ερωτηματικά.

Ποια είναι η αλήθεια; Τελικά, έπραξε σωστά – ο κατά τα άλλα – αγαπητός Πατέρας (πρώην) Ανδρέας Κονάνος;

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές μέσα στην υπερβολική μας αγάπη για ένα πρόσωπο, ξεχνάμε πως εκείνος είναι ένας καθημερινός αγωνιστής της καθημερινότητας. Ένας άνθρωπος με λάθη, παραλείψεις και αδυναμίες. Ακόμα και ο ιερέας που μας εξομολογεί δεν είναι άτρωτος, είναι άνθρωπος που δίνει καθημερινά τις δικές του αθέατες μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες. Ακόμα και ο ιερέας και ο κληρικός δεν είναι η ουσία της πίστης, αλλά ένας δρόμος που θα μας βοηθήσει να τον διαβούμε καλύτερα και ασφαλέστερα, δίχως να τρομάξουμε και να καμφθούμε. Το νόημα της πίστης, το κέντρο της, είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο μόνος αναμάρτητος και η μόνη ελπίδα που δεν ξεθωριάζει και δεν απογοητεύει ποτέ – σύμφωνα με τη Χριστιανική Πίστη. Οι υπόλοιποι είμαστε άνθρωποι – εικόνες του Θεού μεν- αλλά άνθρωποι με πάθη, λάθη και ελαττώματα.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση να είσαι πιστός. Θέλει κόπο, υπομονή, αδαμάντινη θέληση και αλύγιστη επιμονή. Διότι η πίστη δεν είναι η τυπική τήρηση κάποιων κανόνων, αλλά αλλαγή συμπεριφορά, ζωής και χαρακτήρα. Και όσο και αν μας θυμώνει ή πικραίνει η επιλογή αυτή του Πάτερ Κονάνου, οφείλουμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας κατάματα και να τον ρωτήσουμε πόσες φορές και εμείς σταματήσαμε να πιστεύουμε ή αμφιβάλλαμε ή κλονιστήκαμε – όσοι πιστεύουν φυσικά. Ακόμα και ιερείς και βαθιά πνευματικοί άνθρωποι μπορεί να πάλεψαν και να παλεύουν με αμφιβολίες και εσωτερικές ενστάσεις.

Νομίζω πως δύο είναι τα μεγαλύτερα μαθήματα που μπορεί να μας δώσει και αυτό το λυπηρό γεγονός: να σταματήσουμε να εξιδανικεύουμε ανθρώπους, να θεωρούμε έναν άνθρωπο αλάνθαστο, άγιο, τέλειο, με συνέπεια μία επιλογή ή μία πράξη του να μας τραυματίζει το είναι μας, να πληγώνει τον εσωτερικό μας κόσμο τόσο βαθιά. Ο άνθρωπος, ακόμα και αν είναι ιερέας, παραμένει άνθρωπος. Δεν είναι παντοδύναμος. Τέλειος είναι μόνο ο Θεός, για αυτό μόνο εκεί κάποιος πρέπει να ελπίζει απόλυτα. Είναι λάθος να θεοποιούμε τον οποιονδήποτε άνθρωπο, υπάρχει έτσι και αλλιώς, μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο λέω σοφά λόγια και στο μπορώ να τα πράξω και εγώ όλα αυτά στη ζωή μου.

Το δεύτερο μάθημα είναι πως μπορούμε να σεβόμαστε έναν άνθρωπο και να τον θαυμάζουμε, ακόμα και αν κάποια επιλογή του δε μας αρέσει. Αποδεχόμαστε πως είναι άνθρωπος και παρά τις καλές του πλευρές, θα κάνει σίγουρα και επιλογές που δε θα μας ευχαριστούν πάντα, όπως και το γεγονός πως θα κάνει λάθη. Όλοι κάνουμε λάθη, δεν είμαστε τέλειοι, όσο καλοί άνθρωποι και αν είμαστε. Όλοι έχουμε αδυναμίες και το θεόδοτο δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής. Και αν ακόμα ο Ανδρέας Κονάνος δεν έπραξε σωστά, είναι και αυτό μία επιλογή.

Η Πίστη έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι και ο μόνος αναμάρτητος. Είναι λάθος να θεοποιούμε τον οποιονδήποτε άνθρωπο ή να περιμένουμε από κάποιο πρόσωπο συγκεκριμένα να είναι αυτός που θέλουμε εμείς ή να παραμένει στυλοβάτης τελειότητας και ηθικής για να παίρνουμε εμείς παρηγοριά για τις δικές μας αδυναμίες.

Όπως και να έχει, ο (πρώην) Πάτερ Ανδρέας Κονάνος, μίλησε πολλές φορές στην ψυχή μου, όπως και στην ψυχή χιλιάδων ανθρώπων. Του οφείλω ένα ευχαριστώ..

Το άρθρο συμμετείχε στο διαγωνισμό αρθρογραφίας  που διοργάνωσε το NewAge Ideas με το Next Generation

Πηγή: enimerosou.gr